మమ భక్షః ప్రదిష్ట
స్త్వమ్
ఈశ్వరై ర్వానరర్షభ|
అహం త్వాం భక్షయిష్యామి
ప్రవిశేదం మమాననమ్|| 150
|
“ఓ వానరేశ్వరా!
దేవతలు నిన్నునాకు
ఆహారంగా నిర్ణయించారు.
నిన్ను తింటాను.
నా నోటిలో ప్రవేశించు“.
|
ఏవముక్త స్సురసయా
ప్రాంజలి ర్వానరర్షభః|
ప్రహృష్టవదన శ్శ్రీమాన్
ఇదం వచన మబ్రవీత్|| 151
|
సురస ఇలా అనగా,
హనుమంతుడు చేతులు
జోడించి,
ప్రసన్నవదనుడై
ఇలా అన్నాడు.
|
రామో దాశరథిర్నామ
ప్రవిష్టో దండకావనమ్|
లక్ష్మణేన సహ
భ్రాత్రా
వైదేహ్యా చాపి
భార్యయా||
152
|
“దశరథుని
కొడుకైన శ్రీరాముడు
తన తమ్ముడు లక్ష్మణునితోను,
భార్య సీతతోను
కలసి
దండకారణ్యాన ప్రవేశించాడు.
|
అన్యకార్యవిషక్తస్య
బద్ధవైరస్య రాక్షసైః|
తస్య సీతా హృతా
భార్యా
రావణేన యశస్వినీ|| 153
|
రాక్షసులతో బద్ధవైరం
కలిగి ఉన్నఆయన, ఒకప్పుడుఅన్యకార్యమందుండగా
అతని భార్య సీతను
రావణుడు, అపహరించుకొనిపోయాడు.
|
తస్యాస్సకాశం
దూతో౭హం
గమిష్యే రామశాసనాత్|
కర్తు మర్హసి
రామస్య
సాహ్యం విషయవాసిని|| 154
|
నేను, రాముని పంపున దూతనై,
సీత కడకు వెళుతున్నాను.
నీవునూ రాముని రాజ్యంలో ఉన్నదానవు.
ఆయనకు సాయం చేయాలి.
|
అథవా మైథిలీం
దృష్ట్వా
రామం చాక్లిష్టకారిణమ్|
ఆగమిష్యామి తే
వక్త్రం
సత్యం ప్రతిశృణోమి
తే|| 155
|
అలా కాదూ అంటే,
సీతను చూసి,
రాముని సందర్శించి,
నీ ముఖాన ప్రవేశిస్తాను. ఇది సత్యం“.
|
ఏవముక్తా హనుమతా
సురసా కామరూపిణీ|
అబ్రవీ న్నాతివర్తే
న్మాం
కశ్చి దేష వరో
మమ|| 156
|
హనుమంతుడు ఇలా
అన్నాక
ఆ కామరూపిణి
“ఎవ్వరునూ
నన్ను కాదని ముందుకు పోలేరు.
ఇది నాకు వరం” అంది.
|
తం ప్రయాంతం సముద్వీక్ష్య
సురసా వాక్య మబ్రవీత్|
బలం జిజ్ఞాసమానా
వై
నాగమాతా హనూమతః|| 157
|
(అయినా) ముందుకు వెళ్తున్న
హనుమంతుని చూచి,
అతని బలాన్ని పరీక్షించ కోరి,
నాగమాతయైన సురస
|
ప్రవిశ్య వదనం
మే౭ద్య
గంతవ్యం వానరోత్తమ|
వర ఏష పురాదత్తో
మమ ధాత్రేతి సత్వరా|| 158
|
“ఓ వానరోత్తమా!
ఇప్పుడు నీవు నా నోట ప్రవేశించే ముందుకు సాగాలి.
పూర్వం బ్రహ్మ నాకు ఇచ్చిన వర మిది“.
|
వ్యాదాయ విపులం
వక్త్రం
స్థితా సా మారుతేః పురః|
ఏవ ముక్త స్సురసయా
క్రుద్ధో వానరపుంగవః|
అబ్రవీత్ కురు వై
వక్త్రం
యేన మాం విషహిష్యసే|| 159
|
అంటూ నోటిని విశాలంగా
తెఱచి,
హనుమంతుని ముందు
నిలిచింది.
అంత హనుమంతుడు
కోపించి,
“అయితే
నన్ను మ్రింగకలిగేటట్లు నోరు తెఱు” .
|
ఇత్యుక్త్వా సురసాం
క్రుద్ధో
దశయోజనమాయతః|| 160
|
అని, పది యోజనాల* వెడల్పు,
అంతే ఎత్తు పెరిగాడు.
|
దశయోజనవిస్తారో
బభూవ హనుమాం స్తదా|
తం దృష్ట్వా మేఘసంకాశం
దశయోజన మాయతమ్|| 161
|
పది యోజనాల వైశాల్యంతో
ఎదిగి,
మేఘంలాఉన్న
ఆయనను చూచి,
|
చకార సురసా చాస్యం
వింశ ద్యోజనమాయతమ్|
హనుమాంస్తు తతః
క్రుద్ధః
త్రింశ ద్యోజనమాయతః|| 162
|
సురస తన నోటిని
ఇరవై యోజనాలకు
పెంచింది.
అంత హనుమంతుడు
క్రుద్ధుడై,
ముప్పై యోజనాలకు
పెరిగాడు.
|
చకార సురసా వక్త్రం
చత్వారింశత్ తథోచ్ఛ్రితమ్|
బభూవ హనుమాన్
వీరః
పంచాశ ద్యోజనోచ్ఛ్రితః || 163
|
అప్పుడు సురస, తన నోటిని
నలబై యోజనాలకు
విస్తరించగా,
హనుమంతుడు
ఏబై యోజనాలకు
పెరిగాడు.
|
చకార సురసా వక్త్రం
షష్టియోజన మాయతం|
తథైవ హనుమాన్
వీరః
సప్తతీయోజనోచ్ఛ్రితః|| 164
|
సురస, తన నోటిని
అరవై యోజనాలకు విస్తరించగా,
హనుమంతుడు,
డెబ్బై యోజనాలకు
పెరిగాడు.
|
చకార సురసా వక్త్రం
అశీతీయోజ నాయతం|
హనుమా
నచలప్రఖ్యో
నవతీయోజనోచ్ఛ్రితః|| 165
|
సురస తన నోటిని
ఎనబై యోజనాలకు
విస్తరించగా,
హనుమంతుడు,
తొంబై యోజనాలకు
కొండలా పెరిగాడు.
|
చకార సురసా వక్త్రం
శతయోజన మాయతమ్|
తద్దృష్ట్వా వ్యాదితం
త్వాస్యం
వాయుపుత్త్ర స్సుబుద్ధిమాన్|| 166
దీర్ఘజిహ్వం సురసయా
సుఘోరం నరకోపమమ్|
సుసంక్షిప్యాత్మనః
కాయం
బభూ వాంగుష్ఠమాత్రకః|| 167
|
సురస, తన నోటిని
వంద యోజనాలకు
విస్తరించింది.
బుద్ధిమంతుడైన
వాయుపుత్త్రుడు,
దీర్ఘమైన
నాలుకతో,
ఘోర నరకప్రాయంగా
ఉన్నఆ నోటిని
చూచి,
తన కాయాన్ని
సంక్షిప్తంగా చేసి,
అంగుష్ఠ*మాత్రుడయ్యాడు.
|
సో౭భిపత్యాశు
తద్వక్త్రం
నిష్పత్య చ మహాజనః|
అంతరిక్షే స్థితః
శ్రీమాన్
ఇదం వచన మబ్రవీత్|| 168
|
గొప్ప వేగం
కల ఆ మారుతి,
తటాలున ఆ
సురస నోటిలోకి ప్రవేశించి,
వెంటనే బయటకు
వచ్చి.
ఆకాశంలో
నిలిచి, సురసతో అన్నాడు.
|
ప్రవిష్టో౭స్మి
హి తే వక్త్రం
దాక్షాయణి నమో౭స్తుతే|
గమిష్యే యత్ర
వైదేహీ
సత్యం చాసీద్వరస్తవ|| 169
|
“ఓ
దాక్షాయణీ! నీకు నమస్కారం.
నీ నోట ప్రవేశించాను.
ఇక సీత కడకు వెళ్తాను.
నీ వరం నిజమైంది
కదా!“
|
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి