తు చ తప్పక గుఱించి
తెల్సినంతవఱకు...
శ్లోకాలలో తఱచుగా ప్రయోగించే తు, చ అనేవి సంస్కృత అవ్యయాలు.
అయితే అనే అర్థంలో "తు", మఱియు అనే అర్థంలో "చ" ఎక్కువగా వాడబడుతూంటాయి.
విశేషమందును, నిశ్చయమందును, హేతుపాదపూరణములయందును "తు" వర్తించును.
అన్వాచయమందును, సమాహారమందును, ఇతరేతరయోగమందును, సముచ్చయమందును, పాదపూరణ పక్షాంతరహేతు నిశ్చయమందును "చ" వర్తించును
- అని వావిళ్లవారి సంస్కృత-తెలుగు నిఘంటువు. (ఇంకా వివిధ అర్థాలున్నాయి చూడండి.
వెత్సా వెంకటశేషయ్యగారి సంస్కృతాంధ్రనిఘంటులో కూడ చూడండి.)
ఇక అసలు విషయానికి వస్తే, ఇవి పాదపూరణలకోసం ఎక్కువగా వస్తాయి.
అటువంటప్పుడు వాటికి వేఱే ప్రయోజనం లేనందున వాటి అర్థాలు చెప్పక్కరలేదు కూడా.
అంటే చెప్పకపొయినా శ్లోకభావం సిద్ధిస్తుంది.
అయితే పూర్తిగా అన్నిచోట్లా అని కాదు. వాటి విలువ వాటికి ఉంది.
అయితే సంస్కృతభాషమీద గౌరావాభిమానాలున్న కవులు
అవసరం లేని చోట కూడ తు చ లను వదలకుండా అనువదించారు.
అలా అనువాదాలనుండి మొదలై మిగతా సందర్భాలకు కూడా మారిందనవచ్చు.
ఇలాంటి ఎక్కువ ఉపయోగం/ప్రయోజనం లేని అక్షరాలను కూడా వదలిపెట్టకుండా పూర్తిగా, ఉన్నది ఉన్నట్లుగా ఒక్క పొల్లుకూడా పోకుండా అనువదించాడనో / వ్రాశాడనో / చెప్పాడనో / వివరించాడనో చెప్పేటప్పుడు "తు చ తప్పక" అంటూంటారు.
అలాగే చెప్పింది చెప్పినట్లు ఆజ్ఞను ఉల్లంఘించకుండా చేసినప్పుడు కూడా
తు చ తప్పక చేశాడంటారు.
తు చ లు లేకుండా శ్లోకం వ్రాయడం కష్టం అనిపిస్తుంది.
వ్యాసుని భారతం నిండా తు చ లు ఉంటాయంటూ
వీటి విషయమై కాళిదాసు, వ్యాసులవారి మధ్య జరిగిన
ఆసక్తికరమైన ఈ రసవత్తర సన్నివేశాన్ని చూడండి.
volga video వారి సౌజన్యంతో
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి